Soyut Bir Kimlik Annelik

Soyut bir kimlik annelik. 

Nüfus cüzdanında yazmaz, aynadan yansımaz. Bakıldığında görülecek şey değildir. 

Aynalarda kendine ben diye bakarken senin sen olmadığını ağlayan bebeğinin sana uzattığı kollarında görmektir. 

Akıp gidişini göremeyip içinde aktığımız zaman gibidir; sorarsanız annelik. 

Bir diyet. 

Nefsinin çektiği, canının istediğine halvet ettiren bir mürşid. 

Soyut bir kimlik annelik.

Mevsimine uyum sağlaması için değiştirmesi gibi derinin kendini. 

Bu sorumluluğa, meşakkate, bu engin ve sonsuz şefkatin dayanılmaz gücüne dayanabilmek için değiştirmesidir kendi’ni. 

O narin varlıkları cılız bir kimliğe tutunamaz diye çünkü, gürültüler içinde sessizce ve sebepler içinde bir dönüşümdür geçirdiğin. 

Taşıyabilmek için dağ değil insan olmak gereken, kuş gibi hafifleten bir sevgi. 

'Ben eskiden' diye başladığın cümlelerin sadece ondan öncesine kadar tekabül edebildiği, zaman ölçümünde kısa gelen, ömür değiştiren dönemler... 

Aynalarda göremediğim duyguların idrakine bazen  birkaç fotoğrafın görüntüsüyle varınca hep bunu söylüyor dilim; 

Yansımaya geçmiş zaman bulaşmayınca, anı birikmeyince, zahmet çekilmeyince hiçbir şeyin tadına varılmıyor... 

Verilen bu virdi çeke çeke anne oluyor kadın ve anneliğin şerefinden bu imân ile nasiplenip yükseliyor ancak.

Ve bu nedenle belki de anne olmak için doğurmak gerek değildir; yeryüzünde korunup kollanması gereken milyonlarca varlık varken. 

Nihayetinde annelik; yeryüzünde sevgi’nin inceliklerini doğurmak ve beslemektir. Bunu herhangi bir vasıfla üzerine alınan herkesin günü olarak kutlu olsun bugün. 

|Büşrayaman